Σύμφωνα με ιστορικές αναφορές το καφενείο του Edward Lloyd, από όπου ξεκίνησε η θαλάσσια ασφάλιση περί το 1688, ευρίσκετο εις την οδό Tower του Λονδίνου. Αυτό το καφενείο ήταν στέκι ναυτικών, πλοιοκτητών και εμπόρων. Μετά τα Χριστούγεννα του 1691 μεταστεγάσθηκε στην οδό Lombard. Μετά το θάνατο του Lloyd το 1713 και μέχρι 1773, το καφενείο εξακολουθούσε να λειτουργεί σαν στέκι-κέντρο ναυτασφαλιστικών συναλλαγών. Την εποχή εκείνη τα συμμετέχοντα μέλη των ναυτασφαλιστικών συναλλαγών δημιούργησαν επιτροπή και υπήχθησαν στο Βασιλικό Ανταλλακτήριο ως η εταρία του Lloyd. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι Edward Lloyd ήταν μόνο ο ιδιοκτήτης του καφενείου και δεν συμμετείχε στις συναλλαγές, συμμετείχαν όμως οι σερβιτόροι του ως διακοσμητές εντολών.

Το Βασιλικό Ανταλλακτήριο κάηκε από πυργκαγιά το 1838 και πολλά από τα παλιά αρχεία χάθηκαν. Το γεγονός ότι ο νόμος περί θαλασσίας ασφάλισης του 1906 κάνει αναφορά στο πρώτο σχέδιο συμβολαίου και επειδή αυτό το σχέδιο έχει σημείο αναφοράς τόπου την οδό Lombard και το Βασιλικό Αναταλλακτήριο, ερμηνεύεται ότι αυτός ο τύπος του 1691, αποτελεί ίσως τμήμα από τα διασωθέντα αρχεία και σίγουρα ίσχυε και μετά το 1906. Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των δύο μεγάλων πολέμων υπήρχαν εμπορικά πλοία τα οποία έφεραν οπλισμό για την άμυνα τους, όπως τα πλοία τύπου LIBERTY του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία έφεραν πυροβόλο 4¨ (102mm) και αριθμό ταχυβόλων αντιαεροπορικών όπλων.

Βέβαια, αυτά τα πλοία είχαν υπαχθεί στο πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και δεν ασφαλίζοντο από ασφαλιστές εταιρίες. Όμως, ο ελαφρύς οπλισμός ο οποίος υπήρχε επί εμπορικών πλοίων και δυνατόν να υπάρχει και σήμερα, εφόσον δεν αντίκειται σε διατάξεις της νομοθεσίας του κράτους της σημαίας την οποία φέρει το πλοίο και αποτελεί στοιχείο δηλωθέντος εξοπλισμού του πλοίου, ασφαλίζεται όπως και τότε.