Το βιβλίο αυτό του Γ.Δ. Ζιούτου, παρά τον συνοπτικό χαρακτήρα του, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί εισάγει για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία μια προβληματική για το εργατικό κίνημα, η οποία διαφοροποιείται αισθητά από τις κρατούσες τότε προσεγγίσεις,
αλλά και γιατί μέσα από την συνοπτική παρουσία του Διεθνούς Εργατικού Κινήματος κατά τον 19ο αιώνα και τις αρχές του 20ού και την περιγραφή των διαφορετικών ρευμάτων και αντιπαραθέσεων που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό του, ο συγγραφέας παίρνει θέση στα επίδικα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος κατά την κρίσιμη ιστορική συγκυρία συγγραφής αυτού του έργου τον Μάρτιο του 1946.

Ζητήματα όπως η ενότητα του εργατικού-λαϊκού κινήματος, η θέση του εργατικού κινήματος απέναντι στις φίλιες ή εχθρικές δυνάμεις, το κατεξοχήν σύνθετο πρόβλημα των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών και κατ'
επέκταση τα όρια των πολιτικών συμβιβασμών, η κατάληψη της κρατικής και πολιτικής εξουσίας, με δυο λόγια η συγκρότηση μιας αξιόπιστης και ρεαλιστικής επαναστατικής στρατηγικής για το εργατικό και το ευρύτερα αριστερό κίνημα, αποτελούν ζητήματα που όχι μόνο δεν βρήκαν την λύση τους στον 20ό αιώνα, αλλά που δραματικά επανατοποθετούνται στον 21ο, θέτοντας την καθόλου Αριστερά μπροστά σε σημαντικές προκλήσεις που θα την αναγκάσουν να δει κατάματα, το πρόβλημα της στρατηγικής διεξόδου από μια βάρβαρη και απάνθρωπη πραγματικότητα.