Ανάμεσα στο 1992 και το 1994, πέντε βαλκανικά ταξίδια οδηγούν το συγγραφέα από τη Σόφια στην Οχρίδα, από τη Θεσσαλονίκη στον Δούναβη, από το Μεσολόγγι στα Τίρανα και αλλού. Σ' αυτά προστίθεται μια αρκετά μεγάλη παράκαμψη μέσα από την κόλαση:τη Βοσνία. Δεν υπάρχουν μεταφορικά μέσα που να μη χρησιμοποίησε σ' αυτό το βαλκανικό του πέρασμα, που γεννήθηκε ως ιδέα ενός περίπλου στις χώρες που μόλις ξεπρόβαλλαν από τον "υπαρκτό σοσιαλισμό". Ένας περίπατος και όχι έρευνα, χωρίς την αξίωση να τα δει όλα, να τα εξηγήσει όλα. Διόλου εμπειρογνώμων, αλλά ούτε αθώος τουρίστας.