Οι αναμνήσεις από τα παιδικά και νεανικά μας χρόνια, όπως και αν ήταν αυτά, είναι πάντα γλυκές γεμάτες τρυφερότητα και νοσταλγία.
Οι δικές μου παιδικές αναμνήσεις δεμένες στενά με το Αργέντικο, έχουν ακόμη ένα λόγο παραπάνω να είναι γεμάτες από ομορφιά και μοναδικότητα. Η ζωή μου ήταν τόσο στενά δεμένη μ' αυτά η οικογένειά μου, παππούδες και προπάππουδες, εδώ και εκατόν εβδομήντα χρόνια το αγάπησαν τόσο πολύ και δούλεψαν τόσο σκληρά για χάρη του που είναι φυσικό να το νιώθω στο αίμα μου, να το πονώ και να το νοιάζομαι, έστω και αν η μοίρα του δεν είναι πια δεμένη με την οικογένειά μου. [...]
(από τον επίλογο του βιβλίου)