[...] Ο "Θησαυρός" του Ερρίκου Στεφάνου αποτέλεσε σταθμό στην ελληνική λεξικογραφία και γνώρισε επανειλημμένες εκδόσεις, παρά τα μειονεκτήματα που ήταν η παράθεση χωρίων αρχαίων συγγραφέων χωρίς ακριβείς παραπομπές -απλή αναφορά του ονόματος του συγγραφέα ή και του έργου του- και η ετυμολογική και όχι αλφαβητική κατάταξη των λημμάτων.
Τα προαναφερθέντα όμως μειονεκτήματα δεν είναι δυνατό να μειώσουν τη μεγάλη αξία του έργου και την προσφορά του στην ελληνική λεξικογραφία, λαμβάνοντας υπόψη το πλήθος των λημμάτων -περισσότερα από εκατό χιλιάδες- από τα οποία πολλά αποθησαυρίστικαν τότε για πρώτη φορά. Αυτό γίνεται ακόμα πιο κατανοητό, αν λάβουμε υπόψη ότι την εποχή που συντάχθηκε ο "Θησαυρός", ένα πρωτότυπο τεράστιο έργο, δεν υπήρχαν στερεότυπες εκδόσεις των αρχαίων συγγραφέων. Αυτό σήμαινε ότι ο Ερρίκος Στέφανος συγκέντρωνε τις ψηφίδες του "Θησαυρού" του μέσα από ελάχιστα έντυπα και πολλά χειρόγραφα, ταξιδεύοντας σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και εκλιπαρώντας συγχρόνως πρίγκηπες και ηγεμόνες για οικονομική ενίσχυση, επειδή το κόστος του