Την ς' Οκτωβρίου 2002 προσεκλήθην εις την οικίαν του καθηγητού Άχμαντ Ιμπραχήμ Χάσαν εις γεύμα επ' αφορμή της επετείου απελευθερώσεως του Σινά. Η εκ μέρους του προς με πρόσκλησις υπήρξεν ο τρόπος δι' ου επισημοποίησε την πρό τινος αρξαμένην συνεργασίαν μας εν τη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αλεξανδρείας (πρώην φαρουκείου) -κοσμητορεύοντος του στρατηγού, καθηγητού Μάγγντη Σσεχάμπ-, όπου ήδη είχον ενταχθή εις την ερευνητικήν του ομάδα, παρακολουθών τα σεμινάριά του και συμμετέχων ποικιλοτρόπως εις την φροντιστηριακήν και ου μόνον διδασκαλίαν του. Η καθοδήγησίς του μάλιστα υπήρξε καθοριστική κατά την εκπόνησιν τής επί διδακτορία εναισίμου διατριβής μοι, οφειλούσης εις τούτον τα μέγιστα. Με ετίμησεν ωσαύτως δια της αποφάσεώς του να συγγράψωμεν κοινάς μελέτας, δημοσιευθείσας κατόπιν από κοινού εις επιστημονικά περιοδικά. Κατ' εκείνην την εποχήν ο εκλιπών φίλος ήτο καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας και φιλοσοφίας του δικαίου της νομικής σχολής του πανεπιστημίου Αλεξανδρείας, γενικός γραμματεύς της Εταιρίας Ιστορίας του Δικαίου και νομικός σύμβουλος του ειρημένου πανεπιστημίου. [...]