Ο Χριστός ενηνθρώπησε μέσα στην ιστορία, γεννήθηκε επί Καίσαρος Αυγούστου, έζησε σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο στην Παλαιστίνη, σταυρώθηκε "επί Ποντίου Πιλάτου", πέθανε στον Σταυρό, η ψυχή Του μαζί με την θεότητά Του κατέβηκε στον Άδη -το κράτος του θανάτου- και αναστήθηκε εκ νεκρών. Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής και εξαπλώθηκε σε όλην την οικουμένη με το κήρυγμα των Αποστόλων και στην συνέχεια με την διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Τα δόγματα - όροι καθορίσθηκαν από τις Οικουμενικές Συνόδους. "Η Εκκλησία αναγνωρίζει και διακηρύσσει τις δογματικές αλήθειες ως γεγονότα της ιστορίας", γιατί έπρεπε να αντικρούση συγκεκριμένες αιρετικές διδασκαλίες και να εκφράση ορθοδόξως την αποκαλυπτική αλήθεια, ώστε να μην αλλοιωθή από τις ποικίλες αιρετικές πλάνες.

Η ορθόδοξη πίστη, η βίωση της ορθοδόξου διδασκαλίας, η μέθεξη της ζωής του Χριστού συνιστούν την "θεολογία γεγονότων". Είναι φανερό ότι "η πατερική θεολογία είναι πάντα θεολογία γεγονότων, μας φέρνει αντιμέτωπους με γεγονότα, τα γεγονότα της ιεράς ιστορίας".

Στο παρόν βιβλίο διατυπώνονται κείμενα τα οποία αναφέρονται στο θέμα της σχέσεως μεταξύ της θεολογίας και της ιεράς ιστορίας, δηλαδή της "θεολογίας των γεγονότων".