Έξι αυτοδύναμες φωτογραφικές ενότητες βιώνουν σχέσεις συνύπαρξης και επικοινωνίας υπό τον τίτλο "The Greek Icon". Εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται όπως τα συνθετικά συστατικά μιας επιβλητικής τοιχογραφίας. Συνδέονται με τα δεσμά της μνήμης, όχι με την έννοια της αναπόλησης, της προσωπικής μνήμης, αλλά εκείνης που στοιχειοθετεί και δίνει αξία στις συνθήκες και τις διαφορετικές μορφές της ζωής, στα γεγονότα, στις συμπεριφορές, στο κοινωνικό και το φυσικό τοπίο μιας χώρας, τόσο στην ύπαιθρο όσο και στο άστυ.

"Για μένα ήταν πάντοτε πρόκληση η εικόνα της Ελλάδας", μου είπε με ευθύτητα ο Ανδρέας Ζαχαράτος. Σε μια μεγάλη λοιπόν κλιμακωτή παράταξη φωτογραφιών, οι οποίες οριοθετούνται από τις χρονολογίες 1979-2018, παρουσιάζεται αυτό που ο φωτογράφος επεδίωκε: ο εαυτός του σε σχέση με τον τόπο που γεννήθηκε και ζει· το τυχαίο, το υπαρκτό και συχνά απαρατήρητο, το άγνωστο, η επικαιρότητα, η θρησκευτικότητα, η ευλάβεια, η παιδική ηλικία, οι λαϊκοί άνθρωποι, η αρχαία ανάμνηση, μικρά επεισόδια, καθημερινές σκηνές αλλά και χαρακτηριστικές λήψεις που επισημαίνουν τη διαφοροποίηση και την κατηγοριοποίηση στο ίδιο εδαφικό στερέωμα. Συγχρόνως υποδεικνύεται η μακρά προετοιμασία, η επίμονη και ακατάπαυστη έρευνα ώστε να ενσαρκωθεί με πλαστικό - αρμονικό - τρόπο το πνεύμα των σύγχρονων ελληνικών χρόνων στην παρούσα μονογραφία, στους τόνους του γκρι.

Χρόνια αθωότητας. Τόπος. Στον θεό που εμπιστευόμαστε. Περιφέρεια. Η πόλη απέναντί μου. Σύνθεση. Με αυτές τις επικεφαλίδες, η ακολουθία των φωτογραφικών ενοτήτων του "The Greek Icon" μας ταξιδεύει ενεργοποιώντας την κρίση, το συναίσθημα και την υπενθύμιση πως όσα παρατηρούμε, συμβαίνουν, συνέβησαν, πολλοί από μας τα έχουν ζήσει, τα έχουν απαντήσει και συνεπώς αναγνωρίζουν τον τοπικό και εθνικό μας εαυτό.