Μια νύχτα σαν κι αυτή, σκέφτηκε και παρουσιάστηκε πάλι μπροστά η μητέρα της μ' εκείνο το άσπρο παντελόνι καμπάνα και κάτι τεράστια σανδάλια από φελλό που την σκαμπανεβάζουν σαν βάρκα. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι και προχωράει προς την πισίνα. Μπαίνει κι ο πατέρας της στο πλάνο, μέσα στην πισίνα αυτός. Σηκώνει τα χέρια να πιάσει το ποτό που του δίνει, το κατεβάζει μετά μονορούφι. Τα πόδια του κυματίζουν κομμένα στο φως της διάθλασης. Μια ευτυχισμένη οικογενειακή στιγμή, ήσυχη όσο ένας φόνος.
Της κλείνει το μάτι:
"Ξέρεις το γούστο μου", της λέει.
Την επαύριο θα πλέει με το κεφάλι βουλιαγμένο. Πολύ γούστο θα έχει ο θάνατος του: το γούστο της γυναίκας του.
Μια ιστορία για τα καλά κρυμμένα οικογενειακά δράματα. Μια ιστορία για τους έρωτες που "ταξίδεψαν" στην άκρη του κόσμου και "χάθηκαν" στη δίνη του χρόνου και των αναμνήσεων. Μια συναρπαστική νουβέλα από τη συγγραφέα του μυθιστορήματος Ο πόνος είναι μοναχικό ζώο.