Εκπληκτικά επίκαιρος, ο Μπέκετ παρουσιάζει τον παραλογισμό του πολιτισμού μας, που αδυνατεί να συλλάβει, να αντιμετωπίσει το επερχόμενο τέλος μιας εποχής και να προβλέψει την επόμενη μέρα. Το παιχνίδι συνεχίζεται σα να μην πρόκειται να τελειώσει ποτέ, έως ότου "ξαφνικά" όλα αλλάζουν.
Λίγο λίγο, "σπόρος σπόρος", οι αλλαγές συσσωρεύονται, αρχικά φαινομενικά ασήμαντες, έως ότου "ξαφνικά" μετατρέπονται σε έναν "απίστευτο σωρό".
Οι λέξεις-σύμβολα, τα αντικείμενα-σύμβολα αποκτούν σήμερα, με την ορατή πια καταστροφή της φύσης, μιαν απροσδόκητη αμεσότητα, ιδιαίτερη όσον αφορά τις πρόσφατες οδυνηρές πυρκαγιές στην περιοχή της Πελοποννήσου. Όμως όλα αυτά, ο Μπέκετ τα αντιμετωπίζει μέσα από την αίσθηση του παιχνιδιού, με το ανατρεπτικό χιούμορ του παραλόγου, τόσο διάχυτο σήμερα.
Στην παράσταση, εκτός από το "Τέλος του παιχνιδιού" (Φαίδων Καστρής, Διονύσης Βούλτσος), συμπεριλαμβάνεται με δραματουργική σύνδεση και η "Πράξη χωρίς λόγια" (Έλενα Μαρσίδου, Χρήστος Αναστασόπουλος),.το έργο που έγραψε ο Μπέκετ για έναν μίμο. Εμείς διαιρέσαμε το πρόσωπο του έργου στα δυο φύλα, σε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Στην παράστασή μας τα πρόσωπα αυτά αποτελούν τον Ναγκ και τη Νελ σε νεαρή ηλικία, δημιουργώντας έτσι μια προοπτική μέσα στο χρόνο και δίνοντας στα δύο έργα σκηνική συνοχή.
Η παράσταση αυτή θέλει να αναδείξει το διαβρωτικό χιούμορ στο έργο του Μπέκετ, αντλώντας έμπνευση, όπως και ο ίδιος ο Μπέκετ, από την παράδοση των κωμικών του βωβού κινηματογράφου, των μίμων και των κλόουν.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συνεργάτες, καλλιτεχνικούς, τεχνικούς και διοικητικούς. Ιδιαίτερα όμως τους ηθοποιούς, που δούλεψαν με κέφι και αφοσίωση σ' αυτό το έργο μεγάλων υποκριτικών απαιτήσεων και πνευματικών αντοχών!

Λυδία Κονιόρδου