Η ύπαρξη της έρμαιο της τύχης... η ζωή της ένας στρόβιλος, μια πάνω μια κάτω, ακριβώς όπως στο όνειρο που την προειδοποίησε για τα μελλούμενα στα δεκαέξι της. Οι αλλαγές καταιγιστικές, συνεχείς και εναλλασσόμενες, και η κορύφωση του δράματος απάνθρωπη κι ανελέητη. Έγκλημα σώματος και ψυχής από κείνα που αφήνουν σκληρή και άσβεστη την χαρακιά του μίσους στο ανθρώπινο είναι... που δεν επιτρέπουν κανένα παράθυρο ανοιχτό για την κάθαρση.
Αυτή είναι η ζωή της Αρετής. Της γυναίκας που κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες γνώρισε τα πάντα: Τη φτώχεια, τα πλούτη, την δόξα, την εξουσία, τον έρωτα, το μίσος και την καλοσύνη, περιμένοντας μονάχα μία στιγμή. Την στιγμή της εκδίκησης. Κοίτα όμως που....

"... Τι περίεργα λοιπόν που λειτουργεί το σύμπαν τελικά! Ο ξενώνας κακοποιημένων γυναικών 'Ο Φύλακος Άγγελος" που δημιουργήθηκε με τα λεφτά του Νικόλα Αργυρόπουλου, στάθηκε όντως για την Αρετή η πραγματική διαφυγή καθώς τα χρήματα των ανθρώπων που την κατέστρεψαν στο γύρισμα του κύκλου την αποζημίωσαν κιόλας. Ο ξενώνας έγινε για την Αρετή η πραγματική αποζημίωση... όπως ακριβώς το προέβλεψε και ο Πέτρος, του οποίου η ιδέα και η επίβλεψη στάθηκαν άκρως σημαντικά για την υλοποίηση αυτού του μεγαλεπήβολου σχεδίου! Ως τότε, ως τη στιγμή της δημιουργίας του δηλαδή, δυο πράγματα μόνο είχαν τη δύναμη να ανακουφίζουν την Αρετή από τους εφιάλτες της, αλλά όχι να τους εξαφανίζουν. Η αγάπη του Πέτρου και η δουλειά της. Η αγάπη του Πέτρου ήταν το λιμάνι της, εκεί που μπορούσε χωρίς φόβο κανένα να βγάλει το αληθινό της πρόσωπο, το πρόσωπο ενός παιδιού που καταστάσεις κι άνθρωποι λεηλάτησαν ανελέητα τη παιδικότητα του. Δίπλα στον Πέτρο γινόταν πάλι παιδί, στη δουλειά της όμως γίνονταν σκληρή σαν πέτρα! Μάλιστα, ήταν τόσο κάθετη, τόσο αδελέαστη κι ανεξαγόραστη, που στους δημοσιογραφικούς κύκλους δεν την συναντούσες διαφορετικά παρά μονάχα με το όνομα "Σκύλα". Την πένα αυτής της γυναίκας που έπεφτε σαν λίβελος στη κάθε αδικία, από τη πιο μικρή μέχρι τη πιο μεγάλη, την έτρεμαν κι απεύχονταν την κόψη της οι πάντες..."