Το "Ταξίδι στη Νύχτα" του Λουκά Αξελού βγήκε στο φως για πρώτη φορά το 1986. Είκοσι επτά χρόνια μετά, η έντονη αισθαντικότητα και το απόσταγμα γνώσης που βαραίνει τους στίχους του μοιάζουν το ίδιο ισχυρά και επωφελή, αλλά και έρχονται να αποδείξουν μια μεγάλη αλήθεια όπως εύστοχα σημειώνει ο Γιώργος Μερτίκας στην ανάλυσή του που συνοδεύει ως Επίλογος τη Δεύτερη Έκδοση: «Η πραγματικότητα απαιτεί την κατανάλωσή της. Η ποίηση όμως δεν μπορεί να καταναλωθεί· έχει διάρκεια. Ένα ποίημα άπαξ και δημιουργήθηκε θα βρίσκεται πάντοτε εκεί και θα μας προκαλεί με την παρουσία του…», ενώ λίγο παρακάτω σημειώνει: «Η ποιητική συλλογή Ταξίδι στη Νύχτα διαπερνάται από μια έντονη αίσθηση αυτογνωσίας. Ο ποιητής ξέρει καλά ότι οι ιδεολογικοποιήσεις δεν οδηγούν πουθενά. Η ποίηση δεν πρέπει να δημιουργεί ψευδείς πραγματικότητες, οράματα για το πλατύ κοινό. Είναι φρούριο προσωπικό αυτών που έκαναν το ταξίδι και που το διαφυλάσσουν σαν τέτοιο. Είναι η αυθεντικότητα που κέρδισε εκείνος που ταξίδεψε. Η ενοχή, για να επιστρέψουμε στο αρχικό τρίπτυχο, δεν γίνεται ενοχοποίηση αλλά έναυσμα για ζωντανή μνήμη αυτής της εποχής που σήμερα επιτρέπει το Ταξίδι στη Νύχτα».