Από την Αλεξάνδρεια των παιδικών χρόνων του αφηγητή ως τη σύγχρονη Αθήνα και το Λονδίνο, τα "τοπία της Φιλομήλας" διαρκώς μεταμορφώνονται: είναι οι εσωτερικοί χώροι της ενηλικίωσης, που αναδιπλώνονται με μιαν υποβλητική αρμονία μαθημάτων πιάνου και χαμηλόφωνη ζωής και όπου κυριαρχεί η μορφή του πατέρα· είναι όμως και χώροι της φαντασίας, όπου τα ινδάλματα της μέρας επιστρέφουν, κάποτε με βίαιο τρόπο. Η Φιλομήλα, ταλέντο του πιάνου, πρόσωπο βουβό, υπαγορεύει μια σκληρή μουσική στο βίο και τα όνειρα του αφηγητή και τον κρατεί, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, δέσμιο σ' ένα τρίγωνο παιδικής φαντασίωσης, εφηβικής παράνοιας και ανδρικής ζήλιας.

"Ίσως το σημαντικότερο ελληνικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1988".
Φίλιππος Δρακονταειδής, "Διαβάζω"

"Ένα πολύ αξιόλογο μυθιστόρημα, και ένας σε συνεχή εξέλιξη πολύ νέος συγγραφέας. Μεγάλη άνεση στο γράψιμο και στο ύφος, προσωπικότητα και βιώματα αξιοπρόσεκτα ενός άλλου, διαφορετικού πολιτισμού."
Χάρης Μεγαλυνός, "Οδός Πανός"

"Το πιο αξιόλογο, κατά τη γνώμη μου, φετινό πεζογράφημα που μας έδωσε το "νέο κύμα". Πέρα από τον άνετο και κομψό λόγο, εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι η ώριμη αποστασιοποιητική διάθεση με την οποία ο νεαρός Ταμβακάκης βλέπει την εφηβική ηλικία των ηρώων του και τον κόσμο στον οποίο αυτή κύλησε, χωρίς ωστόσο να ακυρώνει τη μυστηριακότητα και τη γοητεία της."
Δημοσθένης Κούρτοβικ, "Ιχνευτής"