Το μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου, "Τα σπλάχνα", καταγράφει τα στάδια διαμόρφωσης της ιδεολογίας και της προσωπικότητας του Άλκη Δομέστικου, ενός καθηγητή με ρευστή συνείδηση που προβαίνει σε στρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Ανακαλώντας το τραύμα από την απώλεια των αγαπημένων του προσώπων και τις οδυνηρές μνήμες της παιδικής του ηλικίας, το βιβλίο διατρέχει τα ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν τις μάζες και άλλαξαν τη μορφή των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων από τον Μεσοπόλεμο έως τις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.

Με σημείο εκκίνησης τον εμπρησμό της εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη το 1931, σελίδες ημερολογίων αποκαλύπτουν τις πιο επικίνδυνες, σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού και του απαγορευμένου ερωτισμού, καθώς ο ήρωας διέρχεται όλα τα στάδια της ενηλικίωσης: από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα φτάνει στα φοιτητικά χρόνια, από τον γάμο στην πατρότητα και από την επαγγελματική ανάδειξη στην κρίση της ωριμότητας. Στο τέλος, όπως συμβαίνει συχνά και στην πραγματική ζωή, ένα τυχαίο περιστατικό -μια έκθεση ζωγραφικής στο Βερολίνο- ανασύρει μια σημαντική ανάμνηση και τον οδηγεί στη βαθύτερη γνώση του εαυτού του.