26 «πονηρούτσικες ιστορίες». Έτσι απλά «πονηρούτσικες». Χωρίς ελάσσονες και μείζονες τόνους. Με αφετηρίες, αφορμές, σκοπούς και στόχους τα αρχαιότερα των αισθημάτων και των αισθήσεων, αφού και τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία με κοινό χαρακτηριστικό τους το ερωτικό στοιχείο, εκείνο δηλαδή που άγνωστο για ποια αιτία το έχουμε βαφτίσει «σεξ», ενώ διαθέτουμε στη γλώσσα μας την αντιπροσωπευτικότερη των λέξεων που τα λέει όλα: Έρωτας! «Πονηρούτσικες», λοιπόν, σε όλες τις καταστάσεις, διαστάσεις, αποστάσεις, παραστάεις, περιστάσεις, υποστάσεις, υπερστάσεις και αμφί, με το όνομά τους, με την ένταση και το χιούμορ τους, για να γίνει το πονηρό «πονηρούτσικο», χωρίς να αγγίζει το χυδαίο, αν και τι θα πει «χυδαίο», όταν, από τη στιγμή που καταπιανόμαστε με τον έρωτα, θέλοντας και μη, το μυαλό μας βάζει στόχο αμέσως «το πονηρό» και όλα τα «εκ του πονηρού» προερχόμενα και προς το «πονηρότατο» κατευθυνόμενα. «Πονηρούτσικες» λοιπόν και αυτές οι 26 ιστορίες στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας απάντων των «πονηρογραφημάτων», γραμμένα όλα σε ώρες απόδρασης από τα επαγγελματικά δεσμά του «γραφιά» ή, αν το θέλετε και διαφορετικά, σε στιγμές ονείρων για σχέσεις που επιθυμήσαμε και δε μας βγήκανε, για καταστάσεις που αποφύγαμε και ύστερα το μετανιώσαμε γιατί χάσαμε το απόθεμα της εμπειρίας τους ή και σε ομολογία επιθυμίας, που γιατί να μην είμαστε εμείς τα πρόσωπα της μίας από τις 26 ιστορίες ή γιατί όχι και στις 26;