Μια μέρα του 1980 ο χοιροτρόφος Βαγγέλης Βεργοβίτσας εξαφανίζεται από το σπίτι του χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Το μυστήριο της εξαφάνισής του αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο φίλος του Ηλίας Χριστόπουλος , ο οποίος μετά από πολλές έρευνες φτάνει σε μια απροσδόκητη ανακάλυψη: νομίζει ότι αναγνωρίζει το Βεργοβίτσα στη μορφή ενός μεγάλου κάπρου μέσα στο χοιροστάσιο, ανάμεσα στ' άλλα γουρούνια! Το χειρότερο είναι ότι σ' αυτή τη μεταμόρφωση του Βεργοβίτσα ο Ηλίας Χριστόπουλος βλέπει και το δικό του το πεπρωμένο, καθώς συνειδητοποιεί και στον εαυτό του τα ίδια συμπτώματα που είχε ο φίλος του καθώς έπαιρνε την άγουσα για το χοιροστάσιο: αναισθησία, αναλγησία, απάθεια, παραίτηση, αποδιοργάνωση, ηθική χαλάρωση. Είναι φανερό ότι στο συναρπαστικό αυτό αστυνομικό μύθο περιγράφεται στο βάθος η πτώση του ανθρώπου, η ψυχολογική όσο και οργανική διαδικασία της αποκτήνωσης. "Αν έχω μια περηφάνια που είμαι άνθρωπος" λέει ο συγγραφέας του βιβλίου "είναι που τόσα χρόνια το αντέχω και το αντεπεξέρχομαι". Χρειάζεται πράγματι πολλαπλή αντοχή -και ιδιαίτερα στο σημερινό κόσμο- για να μη γίνεις γουρούνι.