Το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία από την πρώτη στιγμή της κλοπής τους από τον λόρδο Έλγιν. Ένα εθνικό ζήτημα που έχει οδηγήσει σε ατέρμονες διαμάχες με το Βρετανικό Μουσείο. Μήπως θα ήταν όμως πιο παραγωγικό αν οι Έλληνες ασχολούμασταν με το πώς να εκσυγχρονίσουμε τα μουσεία μας και να αναδείξουμε τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς καθώς και με τη βελτίωση των αγροτικών προϊόντων μας αντί να στηριζόμαστε στις ευρωπαϊκές αποζημιώσεις; Είναι ασύνδετα αυτά τα δύο ζητήματα ή μήπως κρύβουν μια βαθύτερη νοοτροπία επανάπαυσης;