Ανιχνεύοντας τη διαχρονική πορεία της ιατρικής, διαπιστώνει κανείς να την διατρέχει ένας διαρκής αγώνας για την αντιμετώπιση της αβεβαιότητας, η οποία, αναπόδραστα, συνοδεύει τις διαγνωστικές και θεραπευτικές πρακτικές από την εποχή της "Ιπποκρατικής Συλλογής" και του Γαληνού, βέβαια, μέχρι τη σύγχρονη εποχή, περνώντας από την Αναγέννηση και τους νέους χρόνους, την Επιστημονική Επανάσταση και τα μεγάλα επιτεύγματα του 19ου αιώνα. Στο κείμενο αυτό δεν στοχεύουμε, φυσικά, στο να αναδείξουμε όλες τις πτυχές αυτής της μακραίωνης διαδρομής. Η προσέγγισή μας αποσκοπεί σε κάτι απλούστερο και γι' αυτό συνεκτικότερο. Θέλει να αποτελέσει εγχείρημα συνοπτικής ανίχνευσης της ιστορίας της ιατρικής, προσηλωμένο στους ακόλουθους δύο αλληλένδετους στόχους: α) να καταδειχθεί η διαχρονική υπόσταση των κυριοτέρων προβλημάτων που συνδέονται με τη δομή και το περιεχόμενο της ιατρικής θεωρίας και πρακτικής β) να αναδειχθεί ως κύριο χαρακτηριστικό των προβλημάτων αυτών η εγγενής και δυναμική αλληλοδιαπλοκή τους, αλλά και η εμπλοκή τους με τα κύρια προβλήματα που αναδεικνύονται στο ευρύτερο κοινωνικο-πολιτισμικό περιβάλλον της κάθε ιστορικής περιόδου. Οι δύο αυτοί στόχοι μπορεί να λειτουργήσουν ως ενοποιητικός ιστός στον πολυδαίδαλο λαβύρινθο της ιστορίας της ιατρικής, στοιχειοθετώντας την άποψη ότι υπάρχουν συγκεκριμένες διέξοδοι που μπορούν να στηρίξουν -και με ιστορικά επιχειρήματα- απαντήσεις στα φιλοσοφικά διλήμματα που θέτουν σήμερα τόσο το κυρίαρχο πλαίσιο άσκησης της ιατρικής, όσο και οι ποικιλώνυμες αμφισβητήσεις του.