Ο παρών και ένας ακόμη τόμος έχουν ως στόχο να καλύψουν σημαντικά κενά στον χώρο της ελληνικής κοινωνιολογικής βιβλιογραφίας. Στο έργο περιλαμβάνονται ορισμένες από τις σημαντικότερες επισκοπήσεις και κριτικές αναλύσεις των θεωρητικών ρευμάτων που αναπτύχθηκαν στους κόλπους της κοινωνιολογίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. O πρώτος τόμος επικεντρώνεται στον δομικό λειτουργισμό, τον θετικισμό και τους επικριτές του, τη θεωρία των συμβολικών διαντιδράσεων, διάφορες εκδοχές της φαινομενολογικής κοινωνιολογίας, και την εθνομεθοδολογία. Εξετάζεται σε βάθος ο διάλογος ανάμεσα στις θεωρίες αυτές γύρω από τη φύση των κοινωνικών επιστημών και το είδος της γνώσης που αποκτάται από αυτές, τον χαρακτήρα και τους τρόπους ερμηνείας της ανθρώπινης δράσης και των κοινωνικών θεσμών, και τη σχέση της θεωρίας με την εμπειρική διερεύνηση. H θεωρητική διαμάχη γύρω από τα ζητήματα αυτά συναρθρώνεται με τις θεμελιακές αντιθέσεις που διατρέχουν την επιστήμη της κοινωνιολογίας, όπως οι δυαδικές αντιθέσεις άνθρωπος/κοινωνία, δράση/δομή, ατομικισμός/ολισμός, υποκειμενισμός/αντικειμενισμός, μικρο-ανάλυση/μακρο-ανάλυση. Όπως επιχειρεί να δείξει η δίτομη αυτή συλλογή κειμένων, η βαθιά αντιπαράθεση μεταξύ των θεωρητικών της κοινωνιολογίας με έμφαση στον ένα ή τον άλλο πόλο των παραπάνω αντιθέσεων κατά τις δεκαετίες του '50 και '60, και οι αρκετά γόνιμες προσπάθειες γεφύρωσης αυτών των αντιθέσεων, ιδιαίτερα κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, συνιστούν τη δυναμική εξέλιξης της σύγχρονης κοινωνιολογικής θεωρίας.