Έχετε ταξιδέψει ποτέ στο Λονδίνο; Εγώ, ναι. Μιλάτε αγγλικά; Κι εγώ. Μέχρι που μετακόμισα εκεί, και όλα άλλαξαν. Ούτε το Λονδίνο ήταν αλλιώτικο ούτε τα αγγλικά ακατανόητα. Αλλά κάτι μου διέφευγε: καταλάβαινα τι έλεγαν, αλλά όχι τι εννοούσαν. Και συνειδητοποιούσα ότι καταλάβαινα όλο και λιγότερα. Έπρεπε να τα γράφω για να τα καταλαβαίνω.

Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια καθημερινή καταγραφή -ποτέ δεν κράτησα ημερολόγιο-, αλλά σκέψεις για την πόλη και τους κατοίκους της, με τον τρόπο που θα προσέγγιζε το θέμα ένας εθνογράφος.

Πρώτα τα κλισέ. Γιατί τα λέμε έτσι; Γιατί υπάρχουν· η βροχή, το στήσιμο στις ουρές, η συνέπεια και η ακρίβεια, το αλκοόλ. Έπειτα οι εφημερίδες, τα θέατρα, οι εκθέσεις, και το γράμμα στη Μέγκαν προκειμένου να τη μεταπείσω. Τέλος, η απόφασή μου να γίνω πειραματόζωο, η λαμπρή καριέρα στην ΜΙ6, τη Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου, και μια αυτοκρατορία που δεν υπάρχει πια.

Ε.Β.