"Τα σήμαντρα".
Έρχομαι από τις γειτονιές των άστρων/
κατεβαίνω στην αγορά των πραματευτάδων/
στα χέρια μου βιολί ανθίζει./
Το λυκόφως σβήνει/
του σήμαντρου τον ήχο/
στον συναγερμό του φθινοπώρου./
Η νιότη στροβιλίζεται/
στα ξεχασμένα σκιάχτρα του κήπου μου./
Υπάρχω και μετά το ναυάγιο/
στο λίγο του θανάτου. (από τη σελ. 25 του βιβλίου)