... Ακόμη, πόσοι και πόσοι δεν έχουν αισθανθεί την ευεργετική επίδραση του να βυθίσεις το βλέμμα σου στο πέλαγος ή στον αέναο εναγκαλισμό του κύματος με τον βράχο; να ακολουθήσεις με τη ματιά σου την πλαστικότητα της κίνησης των σταχυών στο φύσημα του ανέμου, το λίκνισμα της ποσειδώνειας στον βυθό, το ασταμάτητο πήγαινε-έλα των μυρμηγκιών, να αφεθείς στο πρωινό τραγούδι της καρδερίνας και της παπαδίτσας, να θαυμάσεις το ζύγιασμα του κιρκινεζιού και της γερακίνας ή να προσηλωθείς στις χρυσοπράσινες και πορτοκαλοκίτρινες αποχρώσεις ενός φθινοπωρινού τοπίου που σε περιβάλλει; [...]