Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.) ιδρύθηκε στις 10/23 Νοεμβρίου 1918, ύστερα από απόφαση του Α΄ Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, που έγινε στον Πειραιά στις 4/17 Νοεμβρίου.

Το Κόμμα σχηματίστηκε από την ένωση σοσιαλιστικών ομάδων που δρούσαν στη χώρα από το 1908 και είχαν τον ίδιο στόχο, αλλά διαφορετικές αντιλήψεις και διαφωνίες για την τακτική που έπρεπε να ακολουθηθεί, για την ανάπτυξη του σοσιαλισμού στην Ελλάδα.

Τον επόμενο χρόνο, το 1919, εντάχτηκαν στό Σ.Ε.Κ.Ε. νέοι διανοούμενοι, μεταξύ αυτών και ο Γεώργιος Α. Γεωργιάδης που παραιτήθηκε από τη θέση του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών, για να συμβάλει στην πρόοδο του σοσιαλισμού στον τόπο.

Το νεοσύστατο Κόμμα, πριν ακόμα ολοκληρώσει την οργάνωσή του, χρειάστηκε να πάρει σοβαρότατες αποφάσεις πάνω σε θέματα θεωρητικά και τακτικής, που προκύψανε από την εξέλιξη του Κομμουνισμού σε διεθνές επίπεδο.

Και συγκεκριμένα: την αποχώρηση από τη Β΄ Διεθνή - την προσχώρηση στην Γ΄ Διεθνή -την αποδοχή των 21 όρων που θέσπισε ο Λένιν για να γίνει δεκτό ένα Κόμμα στην Γ΄ Διεθνή, τη σύνδεση του Σ.Ε.Κ.Ε. με τη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (Β.Κ.Ο.).

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι θέσεις των ηγετικών στελεχών πάνω σ' αυτά τά ζητήματα ήταν -διαμετρικά διαφορετικές. Πράγμα που συνέβη άλλωστε και στα περισσότερα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης.

Ακολούθησαν επίμονες και χρονοβόρες συζητήσεις, που τελικά καταλήξανε στη διάσπαση του Κόμματος και την αποχώρηση σημαντικών ιδρυτικών στελεχών από αυτό.

Στο έργο αυτό μεταφέρονται αυτούσια τα κείμενα, στα οποία ο Γ.Α. Γεωργιάδης διατυπώνει τις απόψεις του για τα σημαντικά αυτά θέματα και την μελλοντική εξέλιξη του Σ.Ε.Κ.Ε.

Απόψεις που τίθενται υπό τήν κρίσιν του μελετητή της ιστορίας του Κ.Κ.Ε. και της εξέλιξής του από το 1918 και μετά.