Αυτό το καλοκαίρι η Ίμοτζεν παύει πια να είναι παιδί. Πιάνει δουλειά σ' ένα πανδοχείο και γίνεται μέλος μιας ομάδας που διεκδικεί ανθρώπινη μεταχείριση για τους αιτούντες άσυλο λαθρομετανάστες που ζουν στην περιοχή, ανεπιθύμητοι από τους περισσότερους ντόπιους. Η Ίμοτζεν αντιλαμβάνεται ότι ο θετός γιος του ιδιοκτήτη του πανδοχείου παρακολουθεί κάθε της κίνηση. Αγνοεί όμως τη διαρκή παρουσία στη ζωή της ενός ανθρώπου κακόβουλου, η σχέση της με τον οποίο παρά λίγο να έχει τραγική κατάληξη. Στο μεταξύ, η αγάπη της για τον Φαρίντ, έναν από τους λαθρομετανάστες, γίνεται όλο και πιο βαθιά και, όταν η αστυνομία επιχειρεί να τον απελάσει στο Αφγανιστάν, η Ίμοτζεν του προσφέρει καταφύγιο, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδίσει χρόνο και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια κοινή μελλοντική ζωή.