Σκηνή. Γράφω περισσότερο από σαράντα χρόνια στις εφημερίδες.
"Κάνω σκηνή" στη σκηνή, γράφω, θυμώνω. Δεν έχω οδηγηθεί στο έγκλημα. Σωφρονίζω. Φρονηματίζομαι. Φρονώ πολλά. Κρύβω τα περισσότερα.
Πολλοί φίλοι, πολλά γάντια για το φόβο της ψώρας.
(Μπωντλαίρ)

Σκηνή. Κυριολεκτώ και μεταφέρω στη σκηνή την αντοχή μου. Κυρίως το αυτονόητο: ότι ζω. Ξαναρχίζω αυτό που δίχως να τελειώνει, τελειώνει.
Ξαναγράφω αυτό που τελείωσε και δεν ξαναρχίζει. Προτείνω και αποδίδω όπως ο διεστραμμένος του Κλοσσοφσκί στον ξένο (τον αναγνώστη) το αγαθό μου: απαλλοτριώνοντάς το, το αφήνω αναπαλλοτρίωτο.
Κάθε βιβλίο σπεύδει ακατάπαυστα σε ένα άλλο βιβλίο.
Η βαλίτσα πάει μακριά [...].

Γιώργος Βέλτσος, από τον Πρόλογο στο βιβλίο