Γερμανία, Αύγουστος 2005. Μια γυναίκα με το όνομα Σαμπίνε γεννά και σκοτώνει τα νεογέννητα παιδιά της. Η Αστυνομία ανακαλύπτει, ύστερα από εκτεταμένες έρευνες, ότι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, η Σαμπίνε είχε γεννήσει εννέα παιδιά, τα οποία βρέθηκαν θαμμένα είτε στην πίσω αυλή του σπιτιού των γονιών της είτε μέσα σε γλάστρες. Με την υπόθεση ασχολήθηκαν ο γερμανικός Τύπος, η τηλεόραση, απλοί άνθρωποι, ακόμα και η γερμανική κυβέρνηση. Το θέμα όμως ξεχάστηκε το ίδιο απότομα όπως προέκυψε, δίχως να έχει δοθεί κάποια ικανοποιητική απάντηση στο τι ήταν τελικά αυτό που όπλισε τα χέρια της παιδοκτόνου. Με αφορμή την περίπτωση της σύγχρονης Γερμανίδας Μήδειας, ο 30χρονος Μανώλης Τσίπος δημιούργησε το "Sabine X.". Βραβευμένο στο Διαγωνισμό Συγγραφής Ελληνικού Εργου για νέους έως 35 ετών, που διοργάνωσε το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, το έργο ανεβαίνει στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας του Εθνικού.

"Το θεατρικό έργο", όπως εξηγεί ο Μανώλης Τσίπος, "είναι γραμμένο με τη μορφή αντι-οπερέτας. Μουσική, τραγούδι και πρόζα συνθέτουν ένα σουρεαλιστικό δικαστήριο, που διερευνά τα αίτια της μακάβριας πράξης. Επέλεξα τη συγκεκριμένη φόρμα, προκειμένου να αποφορτίσω την ένταση που παράγει το θέμα μιας κατά συρροήν παιδοκτονίας, ώστε το κοινό να είναι περισσότερο ψύχραιμο."
Στο ιδιότυπο δικαστήριο, η κοινή γνώμη δικάζει τη γυναίκα για τα εννέα νεκρά νεογέννητα μωρά της, τα οποία θάβει σε γλάστρες και τα δωρίζει στη μητέρα της. "Η Σαμπίνε, όταν τη συλλαμβάνουν, είναι 39 ετών. Από τα 22 της όμως έχει ξεκινήσει τη σειρά των φόνων. Κάνει σεξ με εννέα διαφορετικούς άντρες με τους οποίους δεν δένεται συναισθηματικά, μένει έγκυος και σκοτώνει τα παιδιά", λέει η ηθοποιός Μαρία Τσιμά, η οποία ενσαρκώνει τη "Sabine X.".

Η ίδια προσθέτει: "Oι θεατές παρακολουθούν εννέα μικρά επεισόδια, όπου το κάθε μωρό, σαν μάρτυρας, μιλάει για τη στιγμή του θανάτου του. Από την πλευρά της, η Σαμπίνε μιλάει για τα χαρακτηριστικά του παιδιού και για την πράξη του φόνου, ενώ όσοι απαρτίζουν το δικαστήριο προσπαθούν να φωτίσουν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου και κατ’ επέκτασιν τις πτυχές του αποτρόπαιου εγκλήματος. Στόχος τους δεν είναι να τη δικαιολογήσουν αλλά, κυρίως, να καταδείξουν πώς ένας πολίτης μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να οδηγηθεί σε ακραίες δράσεις, σε πράξεις διαστροφής, όπως το να φονεύσει τα ίδια του τα παιδιά."

Η Σαμπίνε είναι μια πονεμένη ύπαρξη, απελπιστικά μοναχική που φτάνει στην ακρότητα. Όπως αναφέρει η ηθοποιός, "έχει δεχθεί πολλή βία στη ζωή της. Από την οικογένεια, τους άντρες, την κοινωνία. Έτσι, γίνεται καταστροφική. Ψυχικά και σωματικά κακοποιημένη, προχωρεί στο φόνο. Σκοτώνει αυτό που γεννάει, δηλαδή ένα κομμάτι του εαυτού της, για να το επιστρέψει στους γεννήτορές της. "Κομματιάζει" τον εαυτό της εννιά φορές, στην προσπάθειά της να λάβει προσοχή και τρυφερότητα από τους γονείς της, που αδιαφορούν για εκείνη. Μαζί με τα μωρά της σκοτώνει τη ροζ προβολή της εγκυμοσύνης και την οικογενειακή ευτυχία που είναι σαν ένα όμορφο καρτ ποστάλ. Γίνεται ένα θηρίο που λειτουργεί με απόγνωση σε επίπεδο εφιάλτη. Σπαράζει και σπαράζεται." [...]

(από την παρουσίαση της Χριστίνας Φαραζή στο ένθετο "Agenda" της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος", 2.5.2009)