Η ιστορία των τελευταίων δεκαετιών της παρουσίας των Ελλήνων στον Πόντο δεν έχει γραφτεί, ή αν έχει γραφτεί, παρουσιάζει πολλά κενά. Απουσιάζουν απ' αυτήν τραγωδίες προσώπων, οικογενειών, χωριών και περιοχών, που έπεσαν θύματα γεωπολιτικών σχεδιασμών και ανατροπών, τραγωδίες που κατέληξαν στην γενοκτοονία και την εξάλειψη του ελληνικού πληθυσμού από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία.
Ένα από τα κενά αυτά έρχεται να καλύψει το βιβλίο "Σ/18 Τσετέ-παπάς, ο ανταρτόπαπας του Πόντου", του Σταύρου Παπαδόπουλου, πόνημα το οποίο, παρά το γεγονός ότι έχει μυθιστορηματική γραφή και δομή, πουθενά δεν υπερβάλλει, ούτε υποβαθμίζει, ούτε παραποιεί αλήθειες αποδεδειγμένες και καταχωρημένες επίσημα σε ιστορικά αρχεία. Ίσα ίσα, στηρίζεται σε αδιαμφισβήτητες αλήθειες τεκμηριωμένες, αφήνοντας τον αναγνώστη να παρακολουθεί από κοντά και την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων, αλλά και τον Αρμαγεδώνα, που ακολούθησε σε βάρος πρώτα του Αρμενικού και αμέσως μετά κατά του Ελληνικού στοιχείου.

Ο συγγραφέας, που είναι εγγονός του ήρωα του βιβλίου, ιερέας κι ο ίδιος, δεν στοχεύει στη σπορά και καλλιέργεια συναισθημάτων οργής, εκδίκησης, μίσους και μισαλλοδοξίας. Απλά εκφράζεται μέσα από τις σελίδες της φρίκης, η απέραντη αποστροφή του προς κάθε απάνθρωπο μέτρο και μέσο προς εκκαθάριση ενός γένους και ενός φιλήσυχου, ειρηνικού, προοδευτικού και πολιτισμένου λαού, που ήταν ριζωμένος εκεί στον Πόντο αιώνες πριν από τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και τον Χριστό, και φυσικά από τους Τούρκους, οι οποίοι ακόμη ήσαν ανύπαρκτοι στην ανθρώπινη ιστορία και στην περιοχή...
Άλλωστε, πριν διαβάσει κανείς το βιβλίο, αρκεί να κάνει μια απλή ανάγνωση του βιογραφικού του συγγραφέα, το οποίο μας προϊεδεάζει για το τι πρόκειται να διαβάσουμε στις 488 σελίδες του συγγράμματός του.