Ο Πλούταρχος μετά της συνήθους εις αυτόν εμβριθείας και πολυμαθείας, φροντίζει να ανευρίσκη τα βαθύτερα φυσικά και ηθικά αίτια των συνηθειών τις οποίες περιγράφει και προσπαθεί να τα ερμηνεύσει από ιστορικής, ψυχολογικής και καθαρώς φιλοσοφικής και γλωσσικής απόψεως. Στηρίζεται δε προς τον σκοπό τούτο εις πλήθος παλαιοτέρων γνωστών και αγνώστων εις ημάς πηγών και διανθίζει, κατά την συνήθειά του πάντοτε, το κείμενο με ανέκδοτα με στίχους και ποικίλες παροιμιώδεις εκφράσεις.