Η Ρωξάνη αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης. Ξυπνά απότομα και χωρίς γλυκόλογα τον νεαρό γιο της, Αλέξανδρο Δ΄. Βιάζεται να τον μεγαλώσει, ενημερώνοντας τον για το τι συμβαίνει στην αυτοκρατορία που δημιούργησε ο πατέρας του, Μέγας Αλέξανδρος. Του δίνει συμβουλές για τη ζωή.


Γιέ μου, σπέρμα αετού, το θεϊκό σου αίμα
το τρέμουν τα'άγρια θεριά, τρομάζουν οι άνθρώποι.
Σ'εχει η καρδιά γλυκαίνεται, σ'ακούει η αυγή θεριεύει
γιατρεύει ο πόνος την πληγή, λυσσομανάει τ'αγέρι
είσαι κρυφό περίβολο, ανδραγαθάει η ελπίδα
λησμονημένοι οι πόθοι μου σπιθοβολούν τη νύχτα.