[...] Στην προσπάθειά της η Ματθίλδη να μετατρέψει το "έτσι ήταν να γίνει" σε "έτσι επέλεξα να γίνει", αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι και χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, βρίσκεται στην Κρήτη. Εκεί γνωρίζει τον Καπετάνιο, έναν πολύπαθο, πολύμαθο και υπομονετικό φιλόσοφο που της μαθαίνει πως η μοναδική μεγάλη αλήθεια είναι η αλήθεια που ανακαλύπτουμε μόνοι μας.
Η Ματθίλδη έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η ίδια επέτρεψε στη ζωή της να αποτελέσει ατύχημα, αρνούμενη τη δυνατότητα της επιλογής. Αποφασίζει να διαλέξει το "σωστό εχθρό" και να πάψει να κατηγορεί τους άλλους ότι δεν της επιτρέπουν να δει αυτό που η ίδια φοβάται να αντιμετωπίσει.
Θέλει να μάθει επιτέλους να πετά. Μα πρώτα πρέπει να μάθει να περπατά. Και το πρώτο βήμα είναι να καταλάβει πως "εκείνος που δεν υπακούει στον εαυτό του κυβερνάται από τους άλλους".
Η Ματθίλδη ανακαλύπτει το "Εγώ " πριν γίνει το "Εμείς" με το Έκτορα της ζωής της, μέσα σ' έναν έρωτα που είναι κάτι περισσότερο από τη λαχτάρα δυο ανθρώπων να κατέχουν ο ένας τον άλλον...