Η μονογραφία συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που θέτουν οι προθεσμίες στο δίκαιο της συγγένειας και είναι η πρώτη σύγχρονη μονογραφία για το θέμα αυτό. Ο συγγραφέας διατυπώνει ερμηνευτικές λύσεις στα ανακύπτοντα προβλήματα που απασχολούν τη θεωρία και τη νομολογία. Κύρια ζητήματα που πραγματεύεται η μονογραφία είναι, μεταξύ άλλων, η ερμηνευτική προσέγγιση των γενικών διατάξεων περί προθεσμιών (ΑΚ 240-246) υπό το πρίσμα των αξιολογικών σταθμίσεων που εμπερικλείουν οι προθεσμίες του δικαίου της συγγένειας, η αποκρυστάλλωση των νομοθετικών αξιολογήσεων των επί μέρους προθεσμιών του δικαίου της συγγένειας, μέσω των οποίων επιχειρείται η στάθμιση κυρίως των αρχών της βιολογικής καταγωγής και της ασφάλειας και βεβαιότητας των οικογενειακών σχέσεων, η κριτική θεώρηση των διατάξεων περί παραγραφής που εφαρμόζονται αναλόγως σε κάθε μία από τις αποσβεστικές προθεσμίες του δικαίου της συγγένειας, η επισκόπηση της πρόσφατης νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε θέματα προθεσμιών που αφορούν στη συγγένεια και, επίσης, η διατύπωση και τεκμηρίωση της ερμηνευτικής θέσης, σύμφωνα με την οποία οι αποσβεστικές προθεσμίες του δικαίου της συγγένειας, που θεσπίζονται για τη διασφάλιση της βεβαιότητας των οικογενειακών σχέσεων, δεν εκπνέουν πρoτού ο δικαιούχος του υποκείμενου σε χρονικό περιορισμό διαπλαστικού δικαιώματος πληροφορηθεί τη βιολογική αλήθεια. Ο συγγραφέας επεξεργάστηκε τη σχετική με τις προθεσμίες του δικαίου της συγγένειας νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων της τελευταίας δεκαετίας, έλαβε δε επίσης υπόψη του τις νεότερες θέσεις της ελληνικής θεωρίας, αλλά και τις διεθνείς εξελίξεις που αφορούν στο θέμα. Στο τέλος του έργου παρατίθεται βιβλιογραφία και ευρετήριο λημμάτων.