Σε αυτήν τη συναρπαστική μελέτη, ο αρχαιολόγος Ian Hodder απομακρύνεται από τα δύο επικρατέστερα σχήματα σκέψης αναφορικά με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους -την παλιότερη ιδέα της "προόδου" και τη νεότερη ιδέα της "φυσικής επιλογής"-, προτείνοντας μια κατευθυντική θεωρία της εξέλιξης βασισμένη στην έννοια της "συνύφανσης": στην ολοένα αυξανόμενη, δηλαδή, αμοιβαία εξάρτηση μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων.

Οι άνθρωποι εξαρτώνται από τα πράγματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους και να λύσουν τα προβλήματά τους. Αλλά τα πράγματα, με τη σειρά τους, εξαρτώνται για τη φροντίδα τους από τους ανθρώπους, εμπλέκοντάς τους σε ολοένα ευρύτερες συνυφάνσεις με διαφορετικά πράγματα και παγιδεύοντάς τους σε ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση από αυτά με το πέρασμα του χρόνου. Η αμοιβαία αυτή εξάρτηση είναι που δημιουργεί, κατά τον Hodder, την κυρίαρχη τάση στην εξέλιξη. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων, από την ανακάλυψη της φωτιάς και την επινόηση του τροχού μέχρι τα φωτάκια που χρησιμοποιούμε για να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο συγγραφέας δείχνει πώς οι ιστοί εξάρτησης ανάμεσα στους ανθρώπους και τα πράγματα έχουν περικυκλώσει τον πλανήτη, περιορίζοντας δραματικά τη δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στις παγκόσμιες κρίσεις.