Ο πόνος, ανεξάρτητου της πηγής από την οποία αναβλύζει, φέρει πάντα το ίδιο ερώτημα μαζί του: " Γιατί;" Στο πέρασμά του καταστρέφει ο,τι συναντά, διαλύει ο,τι προσεγγίζει και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια... Όχι όμως και αγιάτρευτες πληγές. Είναι ο ίδιος όμως, που μπορεί και να διδάξει, να βοηθήσει και να ωθήσει αυτούς που έπληξε στο να αναθεωρήσουν και να παλέψουν για να ζήσουν ξανά, παρά το στίγμα που τους άφησε.

Το βιβλίο της Κατερίνας Σβύνου "Πόνος άφιλτρος", αναδεικνύει, λοιπόν, πολλές ιστορίες ανθρώπων μέσα απ' τα ημερολόγιά τους, οι οποίες παρ' ότι βιώνονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από διαφορετικά άτομα και σε διαφορετικές ηλικιακές φάσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το βαθύ πόνο.

Με γλαφυρές περιγραφές της ψυχοσύνθεσης του κάθε ανθρώπου που πονά, αλλά και με ποικίλα εκφραστικά μέσα, η Κατερίνα Σβύνου κατορθώνει να αναδείξει τη μεγάλη λογοτεχνική και ψυχογραφική αξία του ημερολογίου ως κειμενικού είδους, που αποτελεί την πιο ακριβή προσπάθεια αποτύπωσης του ψυχικού και νοητικού κόσμου του γράφοντα. Η γραφίδα της κάποιες στιγμές σκληρή, άλλοτε ευαίσθητη, μα πάντα ρεαλιστική και γόνιμη, δίνει ελπίδα πώς και η πιο αιματηρή πληγή, μπορεί να γιατρευτεί. Γιατί όπως και η ίδια αναφέρει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου της με τα λόγια του Βούδα "Ο πόνος είναι αναπόφευκτος. Το να υποφέρει κανείς απ' αυτόν, είναι προαιρετικό".

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί απ' όλους μας. Γιατί ο πόνος, δεν κάνει διακρίσεις. Ούτε όμως και η ελπίδα.