Η θεωρία πολυπλοκότητας (Complexity Theory) είναι ένα σχετικά νέο και συνεχώς αναπτυσσόμενο, διεπιστημονικό πεδίο έρευνας. Προέκυψε μέσα από τη δημιουργική συνάντηση πολλών επιστημονικών κλάδων, όπως είναι η κυβερνητική, η γενική θεωρία συστημάτων, η θεωρία του χάους, τα μαθηματικά των μη γραμμικών συστημάτων και η θερμοδυναμική μακράν της ισορροπίας. Η θεωρία πολυπλοκότητας μας προσφέρει τα μέσα για να κατανοήσουμε μια πραγματικότητα όπου η μάθηση είναι δυνατή και επιθυμητή όχι μόνο σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Σε αυτή τη θεώρηση, η μάθηση και η προσωπική ανάπτυξη αποτελούν αναδυόμενες ιδιότητες του συλλογικού όλου, προϊόν της συνέργειας των μερών και αντιληπτές μόνο σε αυτό το επίπεδο παρατήρησης του ενιαίου συστήματος. Ένας συμμετοχικός οργανισμός μάθησης μπορεί και αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις μια δικτυακά και τεχνολογικά διαμεσολαβούμενης κοινωνικής ζωής και πραγματικότητας η οποία εμφανίζει υψηλό βαθμό συμπλοκότητας. Ένας οργανισμός μάθησης είναι πιο ανθεκτικός και προσαρμοστικός στις αλλαγές και στην αποσταθεροποίηση σε σχέση με ένα σύνολο απομονωμένων ανθρώπων. Συλλογικά μπορούμε, υπό προϋποθέσεις, να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί από ότι ατομικά. Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια εισαγωγή στη θεωρία πολυπλοκότητας με έμφαση στις πρακτικές της εφαρμογές στην ψυχολογία και την εκπαίδευση.