Το βιβλίο, αντλώντας στοιχεία από τη συστηματική σύγκριση των σύγχρονων κομμάτων-παριών σε εφτά ευρωπαϊκές χώρες, κατηγοριοποιεί τις στρατηγικές αντιδράσεις των κυρίαρχων πολιτικών δρώντων και προσφέρει ένα πλαίσιο για την κατανόηση των διαφορών μεταξύ των κρατών.

Ένα αναπόδραστο, αν όχι κανονιστικά επίμαχο, εύρημα είναι ότι η απομόνωση ή η απαγόρευση των εξτρεμιστών είναι λιγότερο επιτυχής στρατηγική στην προσπάθεια περιορισμού ή ανάσχεσης της απειλής συγκριτικά με άλλες μορφές θεσμοθετημένης ένταξης.