Φαίνεται πως εκείνοι που κατάντησαν την πολιτική ζωή της Ελλάδας στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα γνώριζαν πολύ καλά... τον Αριστοτέλη. Στα "Πολιτικά" ο Αριστοτέλης προβληματιζόμενος για ποιο Πολίτευμα είναι το καλύτερο, περιγράφει τη Δημοκρατία και προβληματίζεται για αυτή, χωφίς ο ίδιος να την υιοθετεί.

Για τον Αριστοτέλη το καλό πολίτευμα είναι το συμφέρον για την Πολιτεία κι έχει να κάνει με το κατά πόσο ένα πολίτευμα συντελεί στο να μπορέσει να κατακτήσει ο κάθε πολίτης το κατά τον φιλόσοφο ύψιστο αγαθό,την Ευδαιμονία, που δεν είναι ούτε ο πλούτος, ούτε η ηδονή, αλλά κάτι σχετικό και διαφορετικό για κάθε άνθρωπο. Η Ηδονή είναι φυσικό της επακολούθημα και ο Πλούτος η συνήθης προϋπόθεση της.

Στο κοινωνικό κλίμα όμως, που κάθε παρά άλλο αθώα καλλιεργήθηκε από το 1981 μέχρι σήμερα αυτοαποκλήθηκε με τον ασαφή όρο "lifestyle" o πολίτης δεν πρέπει να ξέρει, ούτε και να μάθει ποτέ τι στ' αλήθεια θέλει και τι είναι εκείνο που τον κάνει πραγματικά αποδεκτό και ευτυχισμένο. Με όρους Αριστοτέλη, το lifestyle είναι ό,τι δένει τα μάτια ώστε κάποια από τα μέσα της Ευδαιμονίας να γίνουν αυτοσκοπός και ο νοητικός και ψυχικός κόσμος του πολίτη να μείνει στάσιμος ώστε ούτε καν να μπορέσει να διανοηθεί τι μπορεί να είναι ο εξαιρετικά προσωπικός στόχος της Ευδαιμονίας του. Αντιθέτως οι ατομικές λύσεις ευτυχίας, η αρετή, η αξιοπρέπεια, η ηθική, η γνώση, το κοινό καλό, το υπέρτατο αγαθό, η φιλοσοφημένη ζωή χλευάζονται διαρκώς, έντονα, και με κάθε τρόπο χαρακτηρίζονται ως επιλογές αποτυχημένων (loosers), αφελών και συντηρητικών.