ποίοι οι φίλοι.
Το θέμα της φιλίας αποτελεί βασικό αφηγηματικό άξονα στο έργο του Καχτίτση, αλλά και μία ουσιαστική συνιστώσα του βίου του. Στο αφήγημα αυτό, στο οποίο και υποδηλώνεται ο επιστολιμαίος του χαρακτήρας, ο Καχτίτσης περιγράφει υποτίθεται έναν φίλον, και δη αποσκιρτήσαντα, στην πραγματικότητα επιχειρεί μια πρώτη οργάνωση του δικού του, βιωματικού και συγγραφικού χώρου.
η ομορφάσχημη.
Στο δεύτερο αυτό πεζογράφημα του Καχτίτση, ο εν παρενθέσει χαρακτηρισμός "άσκηση" και η αφιέρωση "στον δάσκαλό μου και φίλο Ν.Γ. Πεντζίκη", προσδιορίζουν εν πολλοίς και τα όρια του αφηγηματικού του λόγου. Σαφώς επηρεασμένος από τον εσωτερικό μονόλογο, ο Καχτίτσης επιχειρεί να διηγηθεί σε πρώτο πρόσωπο, την ιστορία μιας νεαράς εβραίας, αυστριακής καταγωγής, της Γερτρούδης Στερν, που συλλαμβάνεται μεν, αλλά διασώζεται και καταφεύγει στη Βιέννη, όπου και εκδίδεται σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου.
το ενύπνιο.
Κορυφαίο πεζογράφημα του Καχτίτση, στο οποίο μία θαυμαστή συγγραφική οικονομία λειτουργεί στον εξαιρετικά βραχύ χώρο των 26, μόλις, σελίδων. Δανειζόμενος το προσωπείο ενός φίλου, ο οποίος αφηγείται (δήθεν) ένα μεσημβρινό ενύπνιο, ο συγγραφέας καταφέρνει να δημιουργήσει μια αριστουργηματική ατμόσφαιρα, όπου ο χώρος, οι λέξεις, οι φράσεις, οι παύσεις, η ζέστη, η σιωπή κ.ά. λειτουργούν με τόση ενάργεια, ώστε υπερβαίνουν κατά πολύ τα συνήθη όρια ενός αφηγήματος.