Η παρούσα έκδοση αποτελεί τον τέταρτο τόμο του έργου "Ποινική Δικονομία - Ένδικα Μέσα" και έχει ως αντικείμενο το ένδικο μέσο της αναίρεσης κατά αποφάσεων. Στην αρχή του έργου ο συγγραφέας κάνει μια πρώτη προσέγγιση στο ένδικο μέσο της αναίρεσης κατά αποφάσεων, με ιστορικές και δικαιοσυγκριτικές επισημάνσεις και αναφορές στις προπαρασκευαστικές εργασίες καθιέρωσης του θεσμού. Στη συνέχεια, στο κεφάλαιο περί παραδεκτού της αναιρέσεως, εξετάζονται οι υποκείμενες σε αναίρεση αποφάσεις (τελειωτικές επί της κατηγορίας, κηρύττουσες καθ? ύλη αναρμοδιότητα, προπαρασκευαστικές, παύουσες οριστικά ή κηρύττουσες απαράδεκτη την ποινική δίωξη κ.ά.), τα δικαιούμενα σε αναίρεση πρόσωπα (κατηγορούμενος, πολιτικώς ενάγων, αστικώς υπεύθυνος, εισαγγελείς πλημμελειοδικών και εφετών, μηνυτής-εγκαλών-τρίτος και εισαγγελέας Αρείου Πάγου), οι υπόλοιπες προϋποθέσεις παραδεκτού (έννομο συμφέρον, προθεσμία και διατυπώσεις άσκησης αναιρέσεως, παραίτηση από αναίρεση κ.ά.) και η κήρυξη του ενδίκου μέσου της αναιρέσεως ως απαραδέκτου.

Στη συνέχεια αναλύονται οι πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως και ειδικότερα η κυοφορία - εξέλιξη της διατάξεως του άρθρου 509 παρ. 2 ΚΠΔ, η λειτουργικότητα καθώς και οι προϋποθέσεις παραδεκτού των πρόσθετων λόγων. Ακολούθως αναπτύσσονται οι προτεινόμενοι κύριοι λόγοι αναιρέσεως του άρθρου 510 παρ. 1 ΚΠΔ και ειδικότερα η απόλυτη ακυρότητα, η σχετική ακυρότητα - έλλειψη ακροάσεως, η παράβαση διατάξεων αναφορικά με τη δημοσιότητα της διαδικασίας, η έλλειψη αιτιολογίας, η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, η παραβίαση του δεδικασμένου, η καθ' ύλην αναρμοδιότητα, η υπέρβαση εξουσίας και οι λόγοι αναιρέσεως της πολιτικής δικονομίας. Τέλος, ο συγγραφέας αναλύει τους αυτεπαγγέλτως ερευνώμενους λόγους αναιρέσεως, όπου εξετάζονται η φύση, οι προϋποθέσεις και η έκταση εφαρμογής του άρθρου 511 ΚΠΔ, ο αναιρετικός έλεγχος της παραγραφής, η αναιρετική εφαρμογή επιεικέστερου νόμου και η αναιρετική εκτίμηση του δεδικασμένου.