Ο μεγάλος νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης υποστήριζε πως "η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνο μεσ' από τα καθάρια νερά της μοναξιάς κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες". Τεράστια αλήθεια τα λόγια του ποιητή.

Ο ποιητής αντιπαλεύει με τις αντάρες της ψυχής. Καλείται να ξορκίσει τους δαίμονές του. Να περάσει στην αντίπερα όχθη. Να απενοχοποιηθεί. Να δει μόνος του την αλήθεια κατάματα.
Είναι εκείνος ο οποίος άγεται και φέρεται.
Περνάει δια πυρός και σιδήρου.
Γίνεται ολοκαύτωμα και λύτρωση.
Θρηνεί και χαίρεται.
Λυγίζει κι αντρειεύεται.
Απορρίπτει και δέχεται.
Η πένα χρειάζεται να τολμά. Να είναι όχι μονάχα συναισθηματική, μα και αντικειμενική. Να καυτηριάζει,αλλ ά και να επιβραβεύει. Να είναι κυνική,μα και διαλλ ακτική. Εκτός από τα φτερά που έχει για να πετάει, τής πρέπει να έχει και την υπομονή ν’ακούει.Να τη χαρακτηρίζει η διάκριση του "φαίνεσθαι" από το "είναι".