Η χώρα μας, η ήπειρος στην οποία γεωγραφικά, πολιτιστικά, ιστορικά και πολιτικά ανήκουμε, ο κόσμος μας, το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που κανοναρχεί τις ζωτικές λειτουργίες της ανθρωπότητας, όλα αυτά, βρίσκονται σε μια μεταβατική κατάσταση, σε κρίση.

Βρισκόμαστε όμως μέσα σε αυτό που θεωρούσαμε αδιανόητο. Οι σταθερές του χθες δεν προβάλλονται πλέον στο αύριο και οι βεβαιότητες έδωσαν τη θέση τους στην πολύπλευρη αμηχανία. Οι μηχανισμοί, που λίγους μήνες νωρίτερα παρουσιάζονταν ως εγγύηση για την ευημερία, μεταβάλλονται σε ανθρωπόφαγα συστήματα που αποφασίζουν για το ποιος θα ζήσει, ποιος θα πεθάνει, ποιος θα περάσει το κατώφλι της εξαθλίωσης, ποιος θα ωφεληθεί από την καταστροφή του διπλανού του. Ο καπιταλισμός πάντοτε εμπεριείχε την κόλαση. Σε τακτά χρονικά διαστήματα ανοίγει την πόρτα της.

Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια η ευλογία με την οποία ο καπιταλισμός προίκισε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, μεταβλήθηκε σε κατάρα. Τις οδήγησε πρώτα στην κυριαρχία του κόσμου ολόκληρου και μετά, αμέσως μετά, σε ατελείωτους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, συγκρούσεις, πολέμους. Οι λαοί της Ευρώπης πέρασαν από την ψευδαίσθηση του "ευλογημένου της ιστορίας" στην κατάσταση του μόνιμα "καταραμένου" : εκατομμύρια πέθαναν σε πολέμους, άλλοι εξαθλιώθηκαν, άλλοι εκμαυλίστηκαν μέσα στο ναζισμό, στον αποικισμό και στην ανθρωποφαγία. Η Ευρώπη μάτωσε τον εαυτό της και τον κόσμο ολόκληρο σε βαθμό που ποτέ δεν είχε δει ξανά η ιστορία των ανθρώπων.