Ένας υπέροχος άνθρωπος πολυτάλαντος άνθρωπος. Ένας μαικήνας των τεχνών και των γραμμάτων. Το ολόλαμπρο φεγγάρι της ελληνικής σκηνής κόμικς. Αλλά αρκετά για εμένα. Ας μιλήσουμε για το φίλο μου, τον Θανάση Πετρόπουλο.

Πρώτη φορά που γνώρισα τον Θανάση φορούσε μια κορώνα, έβγαζε λόγο στο Σύνταγμα, κι εγώ του πετούσα σκουπίδια στο κεφάλι. Κι όχι, δεν είναι κάποιου είδους τελετή μύησης στην ομάδα σκιτσογράφων του Comicdom (αυτή περιλαμβάνει φτερό ξεσκονίσματος, λιωμένη σοκολάτα και τη μαϊμού του Έβερτ, αλλά έχω δεσμευτεί να μην αποκαλύψω περισσότερα). Η σκηνή που περιγράφω έγινε πριν πολλά χρόνια στα γυρίσματα μιας ταινίας ενός κοινού φίλου. Αυτός λοιπόν ο τύπος με εμφάνιση που θύμιζε το τι θα γινόταν αν τον ρόλο του "Dude" στο "Big Lebowski" τον είχε πάρει ο Πέτρος Φυσσούν, εμένα μου φάνηκε, όπως θα έλεγε κι ο κύριος Δαπόντες, συμπαθέστατος!

Γνώριζα ότι έκανε κόμιξ, αλλά για πολλά χρόνια δεν τα δημοσίευε, οπότε δεν είχα δει το έργο του. Μια μέρα, μου έδειξε κάποιες δουλειές του και του πρότεινα να πάει στο Comicdom. Χελωνονιτζάκια, Γκρέμλινς, εδώ είμαστε! Σκέφτηκα. Δικός μας. Στειρωμένοι Θάντερκατς; Γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ αυτό; Χρόνια μετά, πήρα την εκδίκησή μου και αποφάσισα να του καταστρέψω την καριέρα, όταν ζητώντας μου κάποια συμβουλή για το Photoshop, εγώ του αποκάλυψα ότι τα κάνει όλα λάθος και πρέπει να ξαναφτιάξει όλα τα στριπάκια του από την αρχή!

Αυτό όμως που πραγματικά με ενθουσίασε ήταν όταν έμαθα ότι το ψευδώνυμό του είναι "παππούς" γιατί, παρόλο που είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, χρησιμοποιεί λέξεις όπως "ακροθαλασσιά", "μποτίλια", "μπουρίνια" και "ρεκλάμα" στην καθημερινή του ομιλία. Υποψιάζομαι επίσης ότι χρησιμοποιεί την λέξη "κομπιούτερ" για να περιγράψει το τηλεκοντρόλ. Εκεί νομίζω ότι κατάλαβα πόσα μας συνδέουν, αφού κι εγώ είμαι συλλέκτης τέτοιων λέξεων και θα μπορούσα να τον εκμεταλλευτώ για να φτιάχνω ιστορίες του Θείου Αιμίλιου.

Η πραγματική αγάπη όμως και των δυο μας δεν ήταν τα κόμιξ αλλά το να χτυπάμε ο ένας τον άλλον με γιγάντιες πλαστικές μπατονέτες πάνω σε υπερυψωμένες μεταλλικές βάσεις, γι' αυτό και αποφασίσαμε να δώσουμε βιογραφικά για να γίνουμε American Gladiators. Δυστυχώς για κακή μας τύχη το αεροπλάνο στο οποίο επιβαίναμε αναχαιτίστηκε από σιωνιστικά ψεκαστικά αεροσκάφη, τα οποία απλά δεν ήθελαν να αποκαλύψουμε στον κόσμο ότι ο Μπάτχεντ από τους Μπήβις και Μπάτχεντ είναι στην πραγματικότηα βασισμένος στον εκδότη Γιώργο Κύρτσο.

Σας αφήνω λοιπόν σε έναν κόσμο που τα χριστουγεννιάτικα δέντρα πίνουν ποτάκι στο μπαρ, τα τσακάλια καβαλάνε φούξια άλογα και ο Κόναν ο Βάρβαρος τριγυρνάει στην ελληνική επαρχία. Κι όταν τελειώσετε με τα ναρκωτικά, διαβάστε κι αυτό το βιβλίο!

(από τον πρόλογο του Αντώνη Βαβαγιάννη)