Η σημειωτική βρίσκει στον Πιραντέλλο πρόσφορο έδαφος για να αναπτύξει τις δικές της δυνάμεις, όπως το πραξιακό διάγραμμα, το σημειωτικό τετράγωνο και άλλα, με γνώμονα την ανακάλυψη ενός βαθύτερου νοήματος, που παράγει το θεατρικό έργο κατά την πορεία του από το απλό σχηματικό αφήγημα στη σκηνική αναπαράσταση.
Επισημαίνουμε ότι η μελέτη του Ζενέ μέσα από τον Πιραντέλλο και τον πιραντελλισμό, δηλώνει μία βαθύτερη διάθεση να αναδειχθούν συναρτήσεις και συνάψεις. Σημειωτέον ότι ο Ζαν Ζενέ εκκινεί από το τέλος της διαδρομής του Ιταλού συγγραφέα, που είναι το παράλογο και χρησιμοποιεί τη μάσκα, τον καθρέφτη, τη μεταμφίεση και άλλους τρόπους για να αποδώσει μία νέα εκδοχή της τραγικότητας του ανθρώπου δημιουργώντας έτσι μία αντίστροφη διαδρομή.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι το παράλογο δηλώνει την εικόνα ενός ανανεωμένου τραγικού, εκφραζόμενου υπό νέους όρους και κώδικες...