Ήταν κάποτε, πάει πολύς καιρός, κάτω από τον καυτό ήλιο της Ιταλίας, ένας ξυλουργός που τον λέγανε Τζεπέτο. Μια μέρα, ο Τζεπέτο έφτιαξε μια υπέροχη κούκλα από ξύλο. Είχε λεπτά μπράτσα και μακριά μύτη. "Πόσο θα ’θελα αυτό το ξύλινο αγόρι να ήταν γιος μου" ψιθύρισε ο ξυλουργός. Μια καλή νεράιδα τον άκουσε, πήρε το μαγικό της ραβδάκι και είπε απαλά: "Ξύπνησε, μικρό αγόρι!". Η κούκλα από ξύλο βάλθηκε ξαφνικά να τραγουδάει και να χορεύει.

Πήρε τα χέρια του Τζεπέτο και τον έκανε μια στροφή. "Έχω επιτέλους έναν γιο!" χάρηκε ο γέρος ξυλουργός. "Θα σε ονομάσω Πινόκιο".