Τι είναι αυτό που ορίζει ένα πρωτοποριακό, ανανεωτικό, ριζικά καινοτόμο σινεμά; Μπορεί ένα κινηματογραφικό είδος που υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους να ξεπερνά τους περιορισμούς που του υπαγορεύει η χρηστικότητά του και να αναβαθμίζεται σε κάτι αληθινά ξεχωριστό; Οι ταινίες πίνκου έιγκα, του κινηματογραφικού είδους που γεννήθηκε στην Ιαπωνία της δεκαετίας του '60 και το οποίο επιβιώνει κι εξελίσσεται ακόμη και σήμερα, αποδεικνύουν πως η αληθινή τέχνη μπορεί να ανθίσει ακόμη και στο κινηματογραφικό βασίλειο των ενστίκτων και της σαρκικής επιθυμίας.
Το να χαρακτηρίσεις τις ταινίες πίνκου έιγκα πορνογραφία μπορεί να μοιάζει θεμιτό σε ό,τι αφορά τις προθέσεις τους, αλλά αδικεί κατάφωρα το αποτέλεσμα και την υπερβατική τους φύση, που τα οδηγεί πολύ πιο πέρα από την στιγμιαία ικανοποίηση των θεατών τους, το βασικό δηλαδή στόχο της Δυτικής πορνογραφίας.
Μπορεί το ερωτικό περιεχόμενο να είναι η αφορμή, όμως τα φιλμ πίνκου έιγκα ξεκίνησαν όχι σαν πορνογραφία, αλλά σαν μια μορφή αντίστασης σε ένα πνιγηρά συντηρητικό και καταπιεστικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον. Έδωσαν την ευκαιρία σε σκηνοθέτες του underground να αλώσουν το κινηματογραφικό mainstream και βοήθησαν το νέο ιαπωνικό σινεμά να ανδρωθεί μέσα από την ανανεωτική τους γλώσσα, την ευφάνταστη δημιουργικότητά τους και την αμφισβήτηση κάθε ταμπού ή κρατούσας άποψης τόσο για το σινεμά όσο και για τον ερωτισμό. Οι σκηνοθέτες του είδους συναντήθηκαν ή συνεργάστηκαν με ανθρώπους που σήμερα αναγνωρίζουμε ως εμβληματικούς δημιουργούς του παγκόσμιου σινεμά, όπως ο Ακίρα Κουροσάβα, ο Ναγκίσα Όσιμα, ο Σέϊτζουν Σουζούκι, ο Σοχέι Ιμαμούρα. Οι εικόνες των φιλμ της πίνκου έιγκα δεν μοιάζουν με τίποτα απ' ό,τι έχουμε συνηθίσει να αναγνωρίζουμε ως ερωτικό σινεμά. Οι ιστορίες τους είναι συχνά κοινωνικές αλληγορίες, τα πλάνα τους βγαλμένα από μια πυρετική σχεδόν φαντασία που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον ερεθισμό των αισθήσεων και του πνεύματος παρά του σώματος.
Το αφιέρωμα σε αυτό το τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο κινηματογραφικό είδος αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία να εξερευνήσουμε μια αληθινά διαφορετική έκφανση της κινηματογραφικής δημιουργίας και κυρίως να επιβεβαιώσουμε για μια ακόμη φορά το γεγονός ότι η αληθινά σπουδαία και πρωτοποριακή τέχνη μπορεί να γεννηθεί και να ανθίσει ακόμη και σε περιοχές που δε θα μπορούσαν να μοιάζουν πιο απομακρυσμένες και αποκομμένες από αυτή.

(Δέσποινα Μουζάκη, Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου)


Περιλαμβάνονται τα κείμενα:
- Jasper Sharp: "Στα άδυτα του ροζ: ο ιαπωνικός ερωτικός κινηματογράφος στο απόγειο της δόξας του"
- Nicole Brenez: " Κότζι Ουακαμάτσου: Σελίδες κομμένες από το βιβλίο της ιστορίας του πολιτισμού"
- Go Hirasawa: "Μυστικά πίσω απ' τον τοίχο" [Καμπέ νο νάκα νο χιμέγκοτο]
- Jacoby Alexander: "Παρακμή και πόθος: σεξ, θάνατος και η Δύση στις ταινίες του Νομπόρυ Τανάκα"
- Νίκος Σαββάτης: "Η αυτοκρατορία των φτηνών απολαύσεων"
- Γκέλυ Μαδεμλή: "Αισθη[μα]τική αγωγή: δυο ταινίες του πίνκου έιγκα στο γύρισμα μιας εποχής"