Το όνομά του έτρεχε πριν τη θωριά του. Για τους συντρόφους του ήταν ο καπετάν Ανδρίτσος, για όσους είχαν την ιστορία του στα χείλη τους θρύλος. Το πέρασμά του από τον κόσμο τούτο μοιάζει με παραμύθι.
Φόβος για τους εχθρούς, αδάμαστος οπλαρχηγός, δεινός στη μάχη, βρέθηκε να παλεύει στην Ιθάκη, τη Μάνη και το Αιγαίο. Κοσμοπολίτης, ωραίος, ακριβός σύντροφος, έφτασε η φήμη του ως τη Δαλματία και τα παλάτια της Αγίας Πετρούπολης. Και ακόμη πιο πέρα, στην πόλη των πόλεων, βασίλισσα των καημών και των πόθων, στην Κωνσταντινούπολη, λουσμένη στη μελαγχολία του Βόσπορου.
Ο Ανδρίτσος, κόντρα στα πεπρωμένα, πάλεψε κι αντιπάλεψε για ό,τι αγάπησε. Με σκέψη του μοναδική τη γυναίκα του Ακριβή, που βρέθηκε στο πλευρό του κάθε δύσκολη ώρα, και όπλα την πίστη και την αγάπη για ελευθερία, έδωσε το δικό του αγώνα. Αγώνα για αγάπη και ζωή. Αγώνα που χρόνια μετά δικαίωσε ο γιος του, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.