...Μεγαλοϋποσχέσεις στα λεζαντιάρικα τα μπροστινά τραπέζια, γραβάτες εμπριμέ, γυναίκες σαν παγώνια, βλέμματα εκστατικά μεταξύ 3 και 5 το πρωί, γύρω από τη γαλάζια αλκοολούχα φλόγα που λαίμαργα καταβρόχθιζε τραπεζομάντιλα, πουκάμισα, σακάκια, γραβάτες, καμία φορά και αυτά τα παντελόνια. Ενώ στα πίσω, κυρίως στις γωνιές, ακροβολισμένοι μπανιστές, μάγκες που κάναν μούσα. Φουμάρισμα αργό με επιτόπιες περιστροφές σωστές, χωρίς κορώνες και φωνές, πότες του καημού, ντερβίσια και αλάνια του νυχτόβιου συρμού που ανάμεσά τους διακρίνονταν από καιρού εις καιρόν, μέσα στο μισοσκόταδο, και περιγράμματα σαλών, αγίων.

...Στη δικιά μου υπόγα κάθε βράδυ και καλύτερα. Η δουλειά κορυφωμένη, μέχρι τη στιγμή που έγινε σε όλους πια γνωστό το θανάσιμό της μυστικό. Ο ολόσωμος καθρέφτης της γυναικείας τουαλέτας ήταν φάτσα μόστρα σινεμασκόπ ματιέρα αρκετών απ' τους καθημερινούς θαμώνες μας, που κινιόντουσαν σαν άμπωτη και παλίρροια μέσα στο μαγαζί, κύρια τα Σαββατόβραδα, στην πρώτη ελαφίνα που θα κίναγε να πάει προς τα εκεί. Οι ενήμεροι, που είχαν γίνει πια πολλοί, ξεροστάλιαζαν σε βάρδιες από μια δίοδο μυστική στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας, με θέα τις φιλήδονες κινήσεις μιας γυναικείας τουαλέτας.

Ο τραγουδοποιός Κώστας Γανωτής με ένα δικό του τρόπο γραφής αφηγείται την διαδρομή του στο τραγούδι. Από τα πατάρια του Βόλου και τα "σκυλάδικα" της επαρχίας μέχρι τη συμμετοχή του στη "Λεωφόρο" του Ανδρέα Βουτσινά.