Η πρόσφατη επιστημονική σκέψη διέσωσε το "Περί των Αιγυπτίων μυστηρίων" από την αφάνεια και άρχισε να το εξετάζει με σοβαρότητα. Η τάση ωστόσο που υπήρχε παλαιότερα της άρνησης της χρήσης του εν λόγω κειμένου -θεωρούνταν ως ένα βιβλίο περί "μαγείας"- αν και άρχισε να αλλάζει, σύμφωνα με την E. Clarke συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, καθώς οι ερευνητές τείνουν ακόμη να συνδέουν τις απόψεις του Ιάμβλιχου με εκείνες των δασκάλων του αλλά και των ακολούθων του. Η αξιέπαινη επιθυμία επιβράβευσης του Ιαμβλίχου ως ιδρυτή του ύστερου Νεοπλατωνισμού, του πρώτου στοχαστή που εστίασε την προσοχή του στη θεουργική διαδικασία αντί στην καθαρή φιλοσοφία ως τρόπου λύτρωσης και σωτηρίας, η αδυναμία των ακολούθων του να κατανοήσουν απόλυτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θέσης του και τα κείμενα όσων τον χρησιμοποίησαν, ειδικά του Πρόκλου και του αυτοκράτορα Ιουλιανού, είναι οι βασικότερες αιτίες. Αυτό, λοιπόν, που εδώ απαιτείται για την αποφυγή, όσο γίνεται, τέτοιων προβλημάτων είναι η ανάγνωση του ίδιου του κειμένου, μέσα από τη δική του ορολογία. [...]

(απόσπασμα από την εισαγωγή)