Συνήθως η δημιουργία ενός νέου βιβλίου προκαλεί στον εκδότη που έχει την τιμή να το επεξεργαστεί και να το θέσει σε κυκλοφορία, μιά αίσθηση χαράς και ικανοποίησης.
Στην περίπτωση αυτού του έργου όμως, πέραν του αισθήματος χρέους που χαρακτηρίζει όλα τα βιβλία του εκδοτικού μας οίκου, υπάρχει διάχυτη η πικρία.
Διότι, μόνο πικρία μπορεί να νιώθει κανείς, όταν είναι υποχρεωμένος, προς χάριν της Αληθείας και του Δικαίου, να αναφερθεί στην πιο βαθειά πληγή του σύγχρονου ελληνισμού.
Και είναι βαθειά η πληγή που δημιούργησε η με "κομμουνιστικό μανδύα" επιδρομή κατά του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού.
- Του λαού που δέχτηκε την βάρβαρη επίθεση και κατοχή των Ιταλών, Γερμανών, Αλβανών και Βουλγάρων το διάστημα 1941-44.
- Του λαού που ήλπισε να ανακουφιστεί με την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής.
- Του λαού που όμως ατύχησε και γνώρισε την πιο σκληρή βαρβαρότητα από μερίδα δήθεν συμπατριωτών του, οι οποίοι επέδρασαν ληστρικά, αρπάζοντας, βιάζοντας, απάγοντας και εκτελώντας αθώους πολίτες. Στο όνομα μάλιστα μιας "δημοκρατίας" που ευτυχώς δεν επικράτησε στην πατρίδα μας, διότι είδαμε τα αποτελέσματα στις χώρες που επικράτησε, όπου οι λαοί μετά από πολλές εξεγέρσεις και θυσίες απέκτησαν την ελευθερία τους μετά από σχεδόν 50 χρόνια.
[...]