[...] Είναι παρ' όλα αυτά γεγονός ότι οι ιδιαιτερότητες κάθε τόπου εντυπωσιάζουν τον φωτογράφο και τον κάνουν να τις αποτυπώνει με την έκπληξη του νεοφώτιστου. Αλλά το χάος της Αθήνας, τα κακοτράχαλα πεζοδρόμια, ο Παρθενώνας στο μέσον της σημερινής ακαλαισθησίας, ή η γραφικότητα της αγοράς στο Μοναστηράκι ούτε το εξοικειμένο με αυτά Έλληνα θεατή μπορούν να εκπλήξουν, αλλά, καθώς φαίνεται, ούτε τον φωτογράφο βοηθούν, ώστε να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Ο εξωτισμός τους μοιάζει να τον παρασέρνει μακριά από τις δικές του προσωπικές αναζητήσεις.
Εκεί που ο Bernard Plossu αποδεικνύει το φωτογραφικό του μέγεθος και επιβεβαιώνει τις γοητευτικές εμμονές του είναι όταν χρησιμοποιεί το αθηναϊκό περιβάλλον για να μας δώσει στιγμές από τον δικό του κόσμο, τον οποίο έχει μέχρι σήμερα καταφέρει να κτίσει με σκηνές από όλα του τα ταξίδια. Στις περιπτώσεις αυτές η αθηναϊκή ιδιαιτερότητα γίνεται αφορμή, το φόντο, το σκηνικό μιας δικής του γνώριμης, τρυφερής και τόσο ελκυστικής μινιμαλιστικής ματιάς, η οποία μας δίνει φωτογραφίες που δεν ανήκουν σε κανένα τόπο. [...]

Πλάτων Ριβέλλης