Στο πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος υποτάχθηκε σε έννοιες και αξίες που δημιούργησε σε τέτοιο βαθμό ώστε να συζητούμε ότι αξίες όπως η αλήθεια και το ψέμμα θεωρήθηκαν οντολογικά και αξιολογικά αυθύπαρκτες. Δεν είναι όμως αφ' εαυτού υπάρχουσες, υπάρχουν μόνο στο βαθμό που υπηρετούν την οντολογική πορεία του πνεύματος, συνεισφέρουν στο πέρασμα των ιδεών και των εννοιών που αφυπνίζουν και ολοκληρώνουν το πνευματικό ταξίδι του ανθρώπου επί της γης. Μέσα από μία κριτική αξιολογική ματιά στη ροή της φιλοσοφίας διαπιστώνουμε ότι η αλήθεια και το ψέμμα υποχωρούν όταν το πνεύμα ορθώνει το ανάστημά του ως Είναι και αποκαλύπτει τον εαυτό του ως ουσία. Το Είναι ως ουσία περιέχει τα πάντα κατά τέτοιο δημιουργικό τρόπο ώστε όλα Είναι και Γίγνονται, χωρίς να χρειάζεται ο άνθρωπος να στηρίζεται σε αξίες όπως αυτές της Αλήθειας και του Ψεύδους.